De Rechtbank Amsterdam heeft in een op 25 juni 2018 gepubliceerde uitspraak geoordeeld over de zorgplicht van een garagebedrijf bij terugkerende problemen met een bij haar in onderhoud en reparatie gegeven auto.

Wat is het geval?

Een taxichauffeur koopt in 2008 een Hyundai Santa Fe met een turbodieselmotor. Vervolgens wordt die auto gebruikt als taxi en worden daarmee veelal korte ritten in stedelijk gebied gereden.

Kort na de aanschaf treden er problemen op, bijvoorbeeld rookontwikkeling in de auto. Met het deskundige garagebedrijf spreekt de man uitdrukkelijk af dat dit bedrijf de problemen aan de auto zal verhelpen. Na enkele jaren van reparaties, nieuwe problemen en onderzoek, is op enig moment een noodreparatie noodzakelijk. Vervolgens wordt uitgebreid technisch onderzoek verricht naar de oorzaken van het probleem en de eerdere problemen. Het onderzoeksresultaat is vernietigend. De auto blijkt onbruikbaar te zijn geworden door beschadiging van de turbo. De korte ritten en het stationair draaien brengen met zich dat het regeneratieproces, nodig om periodiek het roetfilter te reinigen van kooldeeltjes, niet goed werkt. Als gevolg daarvan kan een defect ontstaan aan het turbosysteem. De taxichauffeur vordert vervolgens schadevergoeding van het reparatiebedrijf omdat er naar zijn mening niet aan de zorgplicht is voldaan.

Los van wat formele hobbels, zoals bijvoorbeeld een beroep op verjaring, staat de Rechtbank met name stil bij de zorgplicht in het kader van een reparatieverbintenis. De Rechtbank oordeelt dat die verplichting inhoudt om te zoeken naar verdere oorzaken als na het verrichten van diverse reparaties de klachten niet zijn hersteld. Daarbij speelt een rol dat het reparatiebedrijf bekend was met het gebruik als taxi en bijzonder technisch deskundig was ten aanzien van dit type auto. Er was sprake van terugkerende klachten, zodat aldus de Rechtbank dit terugkeerpatroon aanleiding had dienen te zijn voor het reparatiebedrijf om nader onderzoek te doen. Nu zij dat blijkbaar niet gedaan had, was de conclusie gerechtvaardigd dat het reparatiebedrijf in strijd met haar zorgplicht gehandeld heeft.

Nu het garagebedrijf geen duidelijke initiatieven had genomen of deadlines had gesteld en ook niet eerder een (onafhankelijke) expert had ingeschakeld voor nader onderzoek, kon de schade aan de auto door de korte ritten en het stationaire draaien ontstaan. Het reparatiebedrijf was daarom aansprakelijk voor de daardoor geleden schade.

Kort en goed: bij terugkerende problemen met een auto kan het garagebedrijf niet volstaan met slechts symptoombestrijding, maar dient zelf actief op zoek te gaan naar de dieper liggende oorzaak. Doet het garagebedrijf dat niet, en ‘loopt de motor in de soep’, dan is zij daarvoor aansprakelijk te houden.