Wanneer een betalingsregeling niet (tijdig) wordt nagekomen, komt in veel gevallen op basis van diezelfde regeling die afspraak te vervallen. In het algemeen reden om te dagvaarden. Maar met een gerechtelijke procedure, een uitspraak en zelfs beslag lopen de kosten alleen maar verder op, terwijl daar vaak geen geld voor is. Een kantonrechter van de Rechtbank Limburg was van mening dat een dergelijk formele benadering niet past. Iemand die een betalingsregeling lange tijd keurig nakomt, en vervolgens gaat er iets mis, mag volgens deze rechter niet zomaar in rechte betrokken worden. Hieronder wordt op die uitspraak ingegaan. Advocatenkantoor DKA kent de regels van het incassotraject. Graag staat Advocatenkantoor DKA u met de inning van niet betaalde facturen terzijde.

De kantonrechter in bovengenoemde zaak is van mening dat de opstelling van de schuldeiser, een zorgverzekeraar, en/of degene die die verzekeraar bijstond, te formeel was en niet gericht op een oplossing van een reëel probleem. In ieder geval werd onvoldoende oog voor het evidente belang van een in een afhankelijke schuldpositie verkerende maar onmiskenbaar, aldus deze rechter, coöperatieve verzekerde gehouden. Ook werden de nodige vraagtekens geplaatst bij de zorgvuldigheid waarmee deze verzekeraar haar klanten benadert.

De rechter geeft de verzekeraar meerdere spreekwoordelijke tikken op de vingers. Niet alleen verwijt deze rechter de verzekeraar en/of haar gemachtigde de verzekerde ten onrechte in rechte betrokken te hebben, maar gaat er processueel ook het nodige mis. Het gebrek aan redelijke noodzaak, aldus deze rechter, van het doen uitbrengen van de dagvaarding aan de verzekerde krijgt extra inkleuring door na te gaan of de verzekeraar wel aangetoond heeft dat ten tijde van de dagvaarding sprake was van betalingsverzuim van de verzekerde. De door de gemachtigde deurwaarder namens de verzekeraar gezonden betalingsherinnering is in ieder geval niet als ingebrekestelling aan te merken en bevat ook niet de boodschap dat de betalingsregeling is komen te vervallen.

De rechter is dan ook van mening dat de verzekeraar de verzekerde ten onrechte in rechte betrokken had en dient de proceskosten niet alleen van zichzelf, maar ook van de verzekerde, te dragen.

Uit het bovenstaande blijkt dat rechters steeds meer oog hebben voor de maatschappelijke positie van partijen. Deze rechter was dan ook van mening dat het op de weg van de verzekeraar had gelegen, toen de verzekerde de getroffen regeling, na deze eerst geruime tijd keurig te hebben nagekomen, niet meer nakwam, om opheldering te vragen en de verzekerde in de gelegenheid te stellen de fout, het niet tijdig nakomen van de getroffen regeling, recht te zetten. Ook blijkt uit dit vonnis maar weer eens dat procederen op basis van ‘sjablonen’ niet zonder risico is.