|
||||
 |
||||
|
Recht is recht, en krom is krom, of toch niet? |
||||
|
Recht is recht, en krom is krom, of toch niet? |
Artikel 287a van de Faillissementswet geeft de mogelijkheid dat de rechter, op verzoek van een schuldenaar met betalingsproblemen, een onderhands akkoord aan de schuldeisers oplegt als die weigeren om met dat akkoord in te stemmen. Bij een dergelijk akkoord wordt een schuldregeling getroffen die inhoudt dat de schuldeisers afstand doen van hun vordering op de schuldenaar in ruil voor directe betaling van een deel daarvan. Recentelijk dienden twee verschillende Rechtbanken, de Rechtbank Den Haag en de Rechtbank Rotterdam, de vraag te beantwoorden of een dergelijk dwangakkoord ook door de rechter kan worden opgelegd, indien dat zich richt op slechts één schuldeiser. De Rechtbank Rotterdam oordeelt: “De conclusie luidt daarom dat artikel 287a Fw dan ook niet moet worden uitgelegd in het licht van andere insolventieregelingen en de aard van een akkoord, maar moet worden gezien als een op zichzelf staande regeling” en vindt dat een akkoord met één schuldeiser mogelijk is. De Rechtbank Den Haag oordeelt echter: “Artikel 287a Fw. maakt het mogelijk dat de rechter een buitengerechtelijk, onderhands akkoord oplegt door de weigerende schuldeiser(s) te bevelen in te stemmen. Essentieel voor het karakter van een akkoord is dat er, naast de schuldenaar, meer dan één schuldeiser bij betrokken is. Dit blijkt uit het systeem van de Faillissementswet. Kortom: beide Rechtbank beantwoorden de vraag precies tegengesteld. De vraag of een akkoord met één schuldeiser mogelijk is, kan zich overigens ook voordoen bij andere, wettelijke dwangakkoorden. Het wachten is nu op het doorhakken van de knoop door een hogere rechterlijke instantie, mogelijk zelfs de Hoge Raad. Het bovenstaande maakt maar weer eens duidelijk dat het ‘recht’ geen exacte wetenschap is. |