Steeds vaker worden de gevolgen van coronamaatregelen voer voor juridische discussie. Zo ook in de geschillen welke leiden tot de uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland van 12 januari 2022 (ECLI:NL:RBNHO:2022:150) en het arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 5 januari 2021 (ECLI:NL:GHAMS:2021:16).

In de uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland vond de rechter reden tot wijziging van de oorspronkelijke overeenkomst.

Wat was het geval?

Een schoonmaakbedrijf dat vanwege de eerste corona-lockdown in 2020 van de ene op de andere dag geen werk meer had voor vijf krachten, kreeg toch een factuur van het uitzendbureau. De rechter bepaalt dat beide partijen de helft van die kosten moeten dragen, met aftrek van ontvangen NOW-steun.

De lockdownmaatregelen tijdens de coronapandemie zijn volgens deze rechter een onvoorziene omstandigheid zoals bedoeld in artikel 6:258 BW, hetgeen noopt tot wijziging van de overeenkomst.

Ook het Gerechtshof Amsterdam is van mening dat sprake is van onvoorziene omstandigheden, welke het halveren van de oorspronkelijke franchise-fee rechtvaardigen.

In lijn met jurisprudentie in huurgeschillen overweegt het Gerechtshof in deze uitspraak over de franchiseovereenkomst dat:

“In de mogelijkheid van de uitbraak van een crisis als van deze omvang hebben partijen in de franchiseovereenkomst niet voorzien of (kennelijk) beoogd te voorzien. Onjuist is om de gevolge hiervan eenzijdig voor rekening en risico van Amstel (de franchisenemer) te laten komen, een verdeling van dat risico (op de voet van 50/50) voor de maanden waarin de vestiging Julianaplein geheel dan wel deels moest worden gesloten vanwege door de overheid opgelegde coronamaatregelen, ligt meer voor de hand.”

Ondanks het feit dat bovengenoemde overweging van het Gerechtshof goed te volgen is, lijkt niet onderdeel van de processuele discussie te zijn geweest dat de franchisevergoeding al omzet gerelateerd werd berekend. Of anders gezegd: in die berekening zat al een afslag op grond van gemiste omzet. Desondanks blijkt uit dit arrest wel goed het doorsijpelende ‘sentiment’ daar waar het gevolgen van coronamaatregelen (en de verdeling van gevolgen daarvan) betreft.

Hoewel een beroep op onvoorziene omstandigheden in bovengenoemde zin niet exclusief is voorbehouden aan partijen bij een huurovereenkomst, is hierover de afgelopen jaren toch hoofdzakelijk in het kader van huurovereenkomsten geprocedeerd. Zo langzaamaan lijkt echter dit ook in andere rechtsverhoudingen in het achterhoofd te worden gehouden bij het vellen van een oordeel.