Uitspraken waarbij in geschil is een onbetaalde vordering van een (ex-)werknemer op een bestuurder komen vaker voor. In het algemeen komt dit omdat de werkgever de uitkomst van een juridische procedure met de werknemer niet heeft willen afwachten en de vennootschap, de formele werkgever, alvast heeft ontdaan van haar activa en verdiencapaciteit. Dit laatste kan vaak niet ongestraft.

Het uitgangspunt is dat indien een vennootschap tekort schiet in de nakoming van een verbintenis of een onrechtmatige daad pleegt, alleen die vennootschap aansprakelijk is voor daaruit voortvloeiende schade. Onder bijzondere omstandigheden kan echter ook ruimte zijn voor aansprakelijkheid van de bestuurder van een vennootschap. Voor het aannemen van zodanige aansprakelijkheid is vereist dat die bestuurder ter zake van de benadeling persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt.

Het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch oordeelde op 9 juli 2019, anders dan de Rechtbank in eerste aanleg, dat de bestuurder daadwerkelijk aansprakelijk gehouden kon worden voor hetgeen de werknemer van de vennootschap tegoed had (ruim € 114.000,00). Het feit dat die vennootschap de werknemer niet meer kon betalen was volgens het Gerechtshof namelijk terug te voeren tot een herstructurering, waarbij nagelaten was het (doen) treffen van daadwerkelijke financiële voorzieningen en daardoor de voldoening van de vorderingen van de werknemer door de bestuurder zijn gefrustreerd. Dit terwijl hij het in zijn macht had om ervoor te zorgen dat aan de veroordelingen wel zou worden voldaan. Daarmee is aldus het Gerechtshof in dit arrest het ernstige verwijt gegeven en is hij persoonlijk aansprakelijk.

Kort en goed: de bestuurder die doelbewust de nakoming van de verplichtingen van de door hem bestuurde vennootschap frustreert, loopt de kans dit in privé te voelen middels het aansprakelijk worden gesteld als bestuurder.