Op 7 januari 2022 oordeelde de Rechtbank Rotterdam (ECLI:NL:RBROT:2022:89) dat voldoende was komen vast te staan dat een werknemer een aan zijn werkgever overlegd coronabewijs had vervalst. Het vervolgens gegeven ontslag op staande voet bleef in stand.

Wat was gebeurd?

De werknemer zegde een bezoek aan de bedrijfsarts af, omdat hij positief zou zijn getest op corona. Indachtig de coronamaatregelen meende de werknemer niet bij de arbo-arts te hoeven verschijnen. De Covid-19 testverklaring bleek echter vervalst te zijn. Dit is een strafbaar feit, met als doel de werkgever te misleiden, zo oordeelde later ook de kantonrechter. Dat levert een dringende reden op voor ontslag op staande voet. De werkgever ontsloeg de werknemer op staande voet. Met dat ontslag was de werknemer het niet eens en betrok de werkgever in een gerechtelijke procedure.

De werknemer stelde zich in die procedure, welke gaat over het ontslag op staande voet, nog op het standpunt dat de werkgever in strijd zou hebben gehandeld met de AVG en artikel 8 EVRM en dat er sprake zou zijn geweest van onrechtmatig door de werkgever verkregen bewijs. Volgens de werknemer moet dat (mogelijke) bewijs dan ook niet in de procedure een rol spelen.

De kantonrechter veegt dit verweer van tafel. Daarbij speelt een rol dat de werknemer het vervalste testbewijs uit eigener beweging aan de werkgever ter hand stelde.

Van het ‘zonder rechtsgrond vragen naar medische informatie’ door de werkgever is dan ook geen sprake geweest. Van onrechtmatig verkregen bewijs is ook geen sprake.

Overigens is het enkele feite dat bewijs onrechtmatig is verkregen niet per definitie voldoende om dat bewijs ook uit te sluiten.

Dat de werkgever met het corona testcenter contact heeft gezocht levert volgens deze rechter (ook) geen schending van de AVG op. Niet alleen omdat het corona testcenter volgens de werknemer de instantie was die het testbewijs had afgegeven, maar ook speelt een rol dat niet is gebleken dat de werkgever een ander geschikter en minder verstrekkend middel ter beschikking stond om de waarheid ten aanzien van de authenticiteit van het testbewijs na te gaan. Daarbij merkt de rechter nog op dat de werkgever tot tweemaal toe heeft geprobeerd bij de werknemer duidelijkheid te verkrijgen, en dat hij is blijven volharden in zijn standpunt dat het testbewijs echt was.

Nu de werkgever ook, meteen nadat de werkgever gebleken was van de vervalsing, heeft doorgepakt en de werknemer op staande voet heeft ontslagen, was aan de vereiste van het onverwijld ontslag op staande voet geven voldaan. Ook de ontslagbrief was voldoende duidelijk.

Kort en goed: de kantonrechter bevestigt dat het ontslag op staande voet terecht is gegeven. Enige vergoeding ontvangt de werknemer niet.

Ondanks het feit dat mogelijk in de maatschappij steeds minder draagvlak voor coronamaatregelen aanwezig lijkt, is het ‘bedonderen’ met een vervalst corona-testbewijs van een werkgever uit den boze!