Werknemers waarvan de arbeidsovereenkomst na twee jaren van ziekte wordt beëindigd, hebben in beginsel recht op een volledige transitievergoeding. Dit geldt ook als de werknemer op het moment van het ontslag bijna pensioengerechtigd is. De toekenning van een (volledige) transitievergoeding kan echter ook in dergelijke gevallen naar maatstaven van ‘redelijkheid en billijkheid’ niet aanvaardbaar zijn.

Recentelijk heeft de Hoge Raad vooropgesteld dat de rechter bij de beoordeling of de toepassing van een wettelijke regel in een bepaald geval naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is terughoudendheid dient te betrachten. Ook de regeling van de transitievergoeding kan op grond van de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid buiten toepassing gelaten worden. Maar, geeft de Hoge Raad aan, omdat het gaat om een regel van dwingend recht, partijen kunnen daar dus niet in onderling van afwijken, dient hierbij nog meer terughoudendheid betracht te worden. Ligt in de regelgeving al een belangenafweging door de wetgever besloten, zoals bij de regeling van de transitievergoeding het geval is, dan zal een beroep op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid ten aanzien van die belangen alleen in zeer uitzonderlijke gevallen kunnen slagen. De Hoge Raad merkt ten aanzien van de transitievergoeding op dat de wetgever heeft gekozen voor een zogenaamd abstract en gestandaardiseerd stelsel. Dit brengt met zich mee dat ook werknemers van wie de arbeidsovereenkomst wordt opgezegd wegens twee jaren van ziekte recht hebben op een transitievergoeding. Dat een langdurig arbeidsongeschikte werknemer in veel gevallen niet naar een baan zal zoeken, maakt dat niet anders.

Ook gaat de Hoge Raad in op de vraag of de werknemer ook recht heeft op een transitievergoeding als de werknemer binnen korte tijd na de opzegging (wegens twee jaren van ziekte) de pensioengerechtigde leeftijd bereikt.

De Hoge Raad zoekt opnieuw aansluiting bij de wetsgeschiedenis en is van mening dat de wetgever onder ogen heeft gezien dat de wettelijke regeling van de transitievergoeding ertoe kan leiden dat een werknemer die kort voor het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd wordt ontslagen, recht heeft op een transitievergoeding die hoger is dan het loon dat hij zou hebben ontvangen wanneer hij in dienst zou zijn gebleven. De wetgever heeft desondanks niet gekozen voor een afbouwregeling zoals die eerder bestond. Hieruit leidt de Hoge Raad af dat een bijna pensioengerechtigde werknemer die wordt ontslagen wegens twee jaren van ziekte recht heeft op een volledige transitievergoeding.